meydan şıkır şıkırdı. şıkır da şıkır. bu saat için tuhaf bir durum evet ama şubat bu, nasıl bir dümen çevirdiği girinceye kadar (gol yani, yanlış anlaşılmasın) anlaşılmaz ki... neyse.
şıkırtı devam edip dururken, hem de pat diye duruverince doğrusu, elleri havada kalan oynaşların suratındaki şaşkınlık görülesi manzaraydı vallaha. sana bana olsa bozulacağımız kesin ama dedik ya şubat...
meydan bu kez cenaze gibi oluverdi... bir iki sümsük güvercin mi kumru mu kanat çırptı duyuldu hepten, o kadar yani. belki sessizlikten ürkmüştürler aman ürkmüşlerdir işte.
anne kıız, çişim geldi deyiverdi biri.
gülmeye başladık hepimiz allahtan da, şıkırtı değilse bile hareket başladı tekrardan. muhtar sümkürdüyse de duyulmadı bu kez.
No comments:
Post a Comment